Wyobraź sobie, że w każdym mieście i w każdej wiosce jest taki niewidzialny ogród. To jest MY. Nie ma bramy ani biletu. Każdy, kto chce, może wejść i zrobić jedną małą rzecz, żeby ten ogród zakwitł. Jedni sadzą kwiaty – to ci, co tworzą, piszą, rysują. Inni podlewają – to ci, co słuchają, rozmawiają, dają dobre słowo. Jeszcze inni po prostu siedzą na ławce i patrzą – ale ich obecność też jest ważna. I codziennie można zrobić malutki krok. Napisać jedno zdanie do zeszytu, pomóc sąsiadowi, zrobić zdjęcie czegoś pięknego, nazwać swoje uczucie, zrobić kilka kroków więcej niż zwykle. Nie ma rywalizacji. Nie ma ocen. Jest tylko pytanie: co dziś dołożysz do naszego MY? A z biegiem czasu każdy zaczyna widzieć, że ogród się zmienia – więcej kwiatów, mniej chwastów. I że to, co wydawało się drobne, staje się częścią większej historii. Bo MY to my wszyscy – różni, ale połączeni.